Το ντέρμπι των Δικεφάλων στο κύπελλο τελείωσε κι αυτό ισόπαλο με 0-0, όπως και το ντέρμπι των Αιωνίων την περασμένη Κυριακή: καθόλου παράξενο. Η ΑΕΚ πήγε στην Θεσσαλονίκη χωρίς τους Αραούοχο, Βράνιες, Αμραμπατ. Ο ΠΑΟΚ την περίμενε έχοντας να επιδείξει πέντε συνεχόμενες νίκες στο πρωτάθλημα. Κανονικά θα πρεπε να πάρει ένα ρίσκο για να την κερδίσει: δεν το έκανε. Η ΑΕΚ όχι μόνο άντεξε, αλλά είχε και τις στιγμές της: οι δυο μεγαλύτερες ευκαιρίες στο ματς είναι δικές της. Ο ΠΑΟΚ έχει σε αυτές να αντιτάξει δυο φάσεις με πρωταγωνιστές τον Αουγκούστο και τον Λύρατζη και μια κεφαλιά του Σβιντέρσκι. Στην κατάσταση που έχει φτάσει το ελληνικό ποδόσφαιρο, αν δεις σε ένα ντέρμπι δυο φάσεις, από κάθε ομάδα πρέπει να μιλάς για ματς υπερθέαμα. Αλλά στην πραγματικότητα και το χθεσινό ντέρμπι προκαλούσε μόνο χασμουρητά. Βαθιά χασμουρητά.
Αργά και προβλέψιμα
Ο Αργύρης Γιαννίκης έχει στο τέλος του ματς τους λόγους του να είναι ευχαριστημένος. Η ΑΕΚ σπανιότατα κρατά το μηδέν και το ότι το έκανε χωρίς τον Βράνιες πρέπει να τον ανακούφισε. Βέβαια για την ώρα το μεγάλο του πρόβλημα είναι κυρίως τα ματς του ΟΑΚΑ: επί των ημερών του η ΑΕΚ έχει κυρίως προβλήματα εντός έδρας. Ο Ρασβάν Λουτσέσκου προφανώς αυτό το έχει στα υπόψιν του: έτσι παρέταξε κι αυτός ένα ΠΑΟΚ που ως πρόθεση είχε να μην δεχτεί γκολ. Ο Ινγκασον φρόντισε η άμυνα να μείνει ψηλά. Οι τρεις χαφ (Σβάπ, Αουγκούστο, Κούρτιτς) την προστάτεψαν. Αλλά δεν τάισαν τους κυνηγούς: η όρεξη του Ζίφκοβιτς που επεδίωκε το ένας εναντίον ενός με τον Ρότα για πάνω από μια ώρα πήγε στράφι. Ο Ζάμπα και ο Ακπομ δεν πήραν τη μπάλα ποτέ. Η μεγάλή διαφορά σε σχέση με το ματς του πρωταθλήματος ήταν η απόλυτη έλλειψη πίεσης στους αντίπαλους μέσους: έβλεπες ένα ματς που έπαιρναν τη μπάλα οι παίκτες του ΠΑΟΚ (και τριγυρνούσαν μαζί της μέχρι να την χάσουν) και μετά την έπαιρναν οι παίκτες της ΑΕΚ κάνοντας περίπου το ίδιο. Απλά ο ΠΑΟΚ πήγαινε λίγο πιο αργά και η ΑΕΚ λίγο πιο γρήγορα. Αλλά όλα ήταν προβλέψιμα: ακόμα και τα ατελείωτα λάθη. Και μακάρι για αυτά να φταίει η περιπέτεια όλων με την Ομικρον, αλλά δυσκολεύομαι να το πιστέψω.
Γεφτιτς και ξερό ψωμί
Ο Γιαννίκης είχε την έμπνευση να χρησιμοποιήσει τον Γέφτιτς. Οι παίκτες του ΠΑΟΚ δεν έδειξαν να ενδιαφέρονται και πολύ για την παρουσία του κι αυτός παραλίγο να κρίνει το ματς: δική του η καλύτερη ευκαιρία στο ματς (τον σταμάτησε ο Πασχαλάκης στο 34΄), δική του η μπαλιά στον Τζούμπερ που σκόραρε αλλά ενώ πανηγύριζε είδε τον επόπτη να σηκώνει (σωστά) τη σημαία του στο 57’, δική του η ωραία κάθετη στον Τζούμπερ στο 62΄στη δεύτερη ευκαιρία της ΑΕΚ. Η όρεξη δεν έλειψε από την ΑΕΚ αλλά η συνολική παραγωγή φάσεων ήταν ελάχιστη. Ακόμα λιγότερα έκανε ο ΠΑΟΚ. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο, όταν ο Ζίφκοβιτς κουράστηκε, δεν υπήρχε τίποτα το ενδιαφέρον από την μεριά του: οι Βιερίνια, Μπίσεσβαρ που μπήκαν στο ματς μας θύμισαν απλά πόσο καλοί ήταν κάποτε, ενώ ο Σφιντέρσκι διακρίθηκε σε κανα δυο κοκορομαχίες. Για τους οπαδούς των δυο ομάδων το ματς είχε αγωνία μέχρι το τέλος: σίγουρα θα έχει μεγαλύτερη το επόμενο αφού κάποιος θα αποκλειστεί και κάποιος θα προκριθεί. Αλλα για τους ποδοσφαιρόφιλους ήταν κι αυτό το ντέρμπι ένα ματς σκέτη πλήξη. Οι διαμαρτυρίες του Λουτσέσκου στο τέλος για την συμπεριφορά της ΑΕΚ ήταν ό,τι πιο θεαματικό. Θα ήταν πιο ωραίο πάντως να έκανε δηλώσεις στην αρχή και να κατηγορούσε την ΑΕΚ. Ισως έτσι ξεκινούσε το ματς με λίγη ένταση.
Η δουλειά του Αναστασίου
Στα άλλα δυο ματς που έγιναν είδαμε πιο πολλά και πιο ενδιαφέροντα. Το παιχνίδι του Ολυμπιακού με τον Παναιτωλικό δεν είναι από αυτά στα οποία χρειάζεται να γίνει κάποια ειδική ανάλυση. Ο λόγος είναι απλός: είναι μάλλον απίθανο να ξαναδούμε τον Ολυμπιακό να αγωνίζεται με την σύνθεση που παρατάχθηκε στο Αγρίνιο. Ο Μάρτινς θέλησε να δει επί τω έργω κάποιους μικρούς όπως είναι ο Μπακαλιάνης, ο Σουρλής και ο Ξενιτίδης και για μια ακόμα φορά χρησιμοποίησε ένα ματς κυπέλλου για να δώσει χρόνο σε ποδοσφαιριστές που δεν αγωνίζονται πολύ στο πρωτάθλημα όπως ο Κρίστινσον, ο Βρουσάι, ο Ανδρούτσος και ο Αβρααμ Παπαδόπουλος. Ο προπονητής του Ολυμπιακού έκανε και ένα προγραμματισμένο ροτέισον: ξεκίνησε προς γενική έκπληξη με βασικούς τον Ελ Αραμπί και τον Βαλμπουενά (η συνεργασία των δυο έφερε το 0-1 στο 13΄) και τους αντικατέστησε στο δεύτερο ημίχρονο με τον Ρόνι Λόπεζ και τον Τικίνιο. Μοίρασε επίσης το χρόνο μεταξύ του Μπα και του Παπασταθόπουλου. Τα πειράματα αυτά πληρώθηκαν με μια ήττα όπως ακριβώς και στην Λειβαδιά – μολονότι ο πειραματικός Ολυμπιακός έτρεξε και είχε όρεξη. Ο Παναιτωλικός που βρέθηκε να χάνει στο 13΄γύρισε το ματς φτάνοντας όπως και κόντρα στην ΑΕΚ στην νίκη με ανατροπή: μάλιστα όπως και την περασμένη Κυριακή σκόρερ ήταν ο Καρέλης – απλά την Κυριακή ισοφάρισε ενώ χθες πέτυχε το γκολ της νίκης στο δεύτερο ημίχρονο.
Ο Παναιτωλικός έγραψε ιστορία καθώς κέρδισε τον Ολυμπιακό για πρώτη φορά μετά από 26 ματς: το πέτυχε με ανατροπή ενώ με ανατροπή είχε κερδίσει και την ΑΕΚ την Κυριακή – στατιστικά το πράγμα είναι απίθανο, επι της ουσίας μαρτυρά ότι ο Αναστασίου μαθαίνει στην ομάδα του να μην τα παρατάει. Ο Ολυμπιακός αν καταφέρει και προκριθεί στη ρεβάνς θα είχε κάνει απλά τη δουλειά του. Χθες κυρίως φάνηκε ότι το μυαλό του προπονητή του είναι στο ματς κόντρα στον ΠΑΣ Γιάννενα που ακολουθεί: το κύπελλο δεν νομίζω ότι απασχολεί κανένα – μπορεί να φταίει κι ότι όποιος φτάσει στον τελικό χάνει καμιά δεκαριά μέρες διακοπές.
Ο ΠΑΟ στον ημιτελικό
Αντιθέτως αυτός που είχε το μυαλό του στο γήπεδο ήταν ο Παναθηναϊκός που εξασφάλισε την πρόκριση του στον ημιτελικό του κυπέλλου νωρίς και γρήγορα συντρίβοντας την Αναγέννηση Καρδίτσας με 4-0: πέτυχε όλα τα γκολ στο πρώτο ημίχρονο, αλλά δεν τράβηξε χειρόφρενο στο δεύτερο – απλά δυο γκολ που σημείωσε ακυρώθηκαν από το VAR. Μπορεί ο αντίπαλος να μην είναι ομάδα που επιτρέπει συμπεράσματα (η Καρδίτσα είχε αγωνιστεί τελευταία φορά τρεις εβδομάδες πριν και ήταν αποδεκατισμένη) όμως είναι φανερό ότι ο Γιοβάνοβιτς έχει πλέον στα χέρια του πολλές λύσεις: χθες σκόρερ του ήταν δυο παίκτες που με τον Ολυμπιακό δεν αγωνίστηκαν ως βασικοί, δηλαδή ο κεφάτος Βιντάλ και ο Καρλίτος που έδειξε γιατί στην Λεωφόρο είναι κίνδυνος θάνατος. Το δεύτερο δικό του γκολ (το τέταρτο του ΠΑΟ) είναι ένα από τα ωραιότερα που είδαμε φέτος σε ελληνικό γήπεδο…
